Recensies over Genki Japanese and Culture School, Kyoto, Japan

Genki biedt de mogelijkheid om heel veel nieuwe mensen te ontmoeten met waarschijnlijk zeer vergelijkbare interesses. De docenten waren allemaal leuk, interessant en proactief. Ik heb echt genoten van alles aan mijn komst hier.

Het enige milde meningsverschil dat ik heb gehad, is dat ik het gevoel heb dat het soms een beetje te langzaam gaat? Ik ben me ervan bewust dat de lessen de structuur van het leerboek volgen, maar ik had graag wat sneller kennis gemaakt met sommige concepten, vooral als iedereen ze snel lijkt te begrijpen.

Gebruik de lestijd om in het Japans te chatten! Gebruik je vaardigheden met je vrienden en collega's, het helpt enorm.

Zeer hardwerkende leraren en een ongelooflijk aardige directrice. // Op verzoek zijn er extra werkbladen beschikbaar. // Er wordt veel nadruk gelegd op oefenen met spreken, zodat je na een tijdje je verlegenheid verliest en vragen durft te stellen in winkels of restaurants. // Alle leraren spraken op zijn minst basis-Engels, zodat ze in (naar mijn mening) de juiste situaties aandrongen op Japans, maar het onderwijzend personeel gebruikte soms ook kort Engels. // De receptie is geweldig en altijd aanspreekbaar, en ze spreken echt goed Engels. Dat is belangrijk, want de receptie helpt je ook met niet-schoolgerelateerde problemen zoals simkaarten, tickets, vertalingen van informatie, e-mails, websites (als je bijvoorbeeld concertkaartjes wilt kopen) of (vermeende) problemen met je accommodatie. // Je mocht langer op het terrein van de school blijven om daar te studeren. // Ik heb deelgenomen aan twee gratis vervangende activiteiten in de vakantie. Eén was tijdverspilling en één was echt goed. Over de (betaalde!) weekendactiviteiten was ik positief, maar ik ben blij dat ik ze niet geboekt heb. Want sommige van deze activiteiten konden ook doordeweeks gedaan worden, dus ik "verspilde" ze niet in het weekend. En ik had liever mijn eigen schema in plaats van dat van iemand anders te moeten volgen, vooral omdat ik me er dan zelf doorheen moest "vechten" en gedwongen werd om zelf te praten. Maar vooral als je er maar 2-4 weken bent, kan het fijn zijn om dingen te organiseren en je er geen zorgen over te hoeven maken. // De locatie van de school is onverslaanbaar. // De klasgrootte is beperkt tot 8 personen. Meestal was de klasgrootte volgens plan tussen de 6-8 personen (minus ziekteverlof). // De manier van lesgeven varieert sterk, in goede en slechte zin. Het viel me echter positief op dat de docenten vaak moeite deden om het werkmateriaal aan de leerlingen aan te passen, bijvoorbeeld door een datum voor het komende weekend te prikken of de namen van de klasleden erbij te vermelden. // Het onderwijzend personeel heeft een relatief on-Japanse manier van lesgeven. Vergeleken met het Duitse onderwijs lijkt het misschien nog ouderwets, maar iedereen die weet hoe er op een typisch Japanse school wordt lesgegeven, zal het met me eens zijn. Het onderwijzend personeel heeft zich dus duidelijk afgestemd op het westerse publiek, wat erg positief is. // Uiterst flexibele start, d.w.z. op elke maandag van elke week en van elke lengte (in tegenstelling tot andere scholen die bijvoorbeeld alleen elk kwartaal starten en/of alleen cursussen van >12 weken aanbieden). // Er is de mogelijkheid om relatief gemakkelijk te wisselen tussen Tokyo, Kyoto en Fukuoka. Dit geeft je veel meer indrukken. (Het is echter niet de moeite waard als je niet minstens 2, eerder 3 weken op één plek kunt blijven => minimum verblijf van 4, eerder 6 weken. Reden: De periode van acclimatisatie aan een nieuwe plek is moeilijker dan velen denken).

Ik begin met het absoluut slechtste punt: groepen werden samengevoegd op verschillende niveaus. Concreet begonnen mensen op dezelfde dag in verschillende niveaus en dus in verschillende klassen. Elke eerste maandag van de maand start er een A0-groep, dus met voorkennis sluit je je aan bij een groep die 2, 3 of x weken geleden op A0 begon. Tot zover gaat het goed. Maar het bleek dat mensen die op 1-3 weken meer gevorderd niveau waren begonnen ineens in mijn klas terecht kwamen. Uitleg: Terwijl in mijn cursus de Ta, Te en woordenboekvorm in zo'n beetje precies 4 dagen werden doorgenomen, zaten de meer gevorderden 2 weken alleen op de Te-vorm. Ze vertraagden dus kunstmatig hun tijd terwijl ik begon te huilen omdat we er doorheen gejaagd werden. We mochten "vriendelijk" foto's maken van de dia's en ik bestudeerde ze dan één voor één met het boek en mijn zielige aantekeningen. Het was altijd "Kakimasen, kakimasen - niet schrijven, niet schrijven". We mochten op zulke dagen praktisch geen aantekeningen maken, anders zouden we niet door de stof heen zijn gekomen. Op de ergste van die dagen was ik 4 uur bezig met extra werk. Waarom dit allemaal? Was het om de klassengrootte van de gevorderdenklassen op 1x 6 personen te houden in plaats van 3x 2 personen per klas? Dit doorjagen leidde zelfs tot sterke verschillen in praktische vaardigheid, hoewel we theoretisch op dezelfde boekles zaten. Ik vond het vooral irritant dat ik vervolgens de mogelijkheid kreeg om extra oefeningen te doen om te oefenen. Dit verlengde mijn oefentijd met nog eens 1-2 uur, dus ben ik maar weer gestopt, want dan had ik in Kyoto helemaal niets kunnen doen. // Hoewel het was toegestaan om langer op school te blijven (of eerder te komen), was er eigenlijk niet genoeg ruimte. De lobby is een entree, pauzeruimte en huiswerkruimte in één, dus het is er nooit rustig (mensen komen en gaan, zelfs tijdens lestijd) en je werd constant aangesproken door mensen. En het was ongelooflijk luid voor en na de lessen. Als een klaslokaal niet bezet was, kon ik ook in zo'n lokaal gaan zitten, maar dat was niet altijd het geval. Er was een gebrek aan duidelijk afgebakende leergebieden en heel eenvoudig: ruimte. // We kregen het Minna no Nihongo oefenboek pas na 4 weken. Naar mijn mening had het vanaf het begin uitgedeeld moeten worden. // Het lesmateriaal is ongelooflijk oud. Aangezien Minna no Nihongo een standaardwerk is (laatste update: 2012), is dit niet per se de schuld van de school (en zoals vermeld bij de positieve punten, hebben veel docenten moeite gedaan om de lessen moderner te maken). Toch moest ik meerdere keren denken aan mijn vroege schooltijd, omdat je zo vaak geconfronteerd werd met slecht leesbare gekopieerde lesbrieven (uit het begin van de jaren 2000), inclusief verouderde woorden en lelijke zwart-wit afbeeldingen. // Veel Engels en Duits buiten de les, want uitsluitend westerse studenten. // Ondanks het feit dat de manier van lesgeven al gericht is op westerse studenten, blijft het een Japanse manier van lesgeven: veel napapegaaien en non-stop werkbladen. Ik had liever een ordner gehad in plaats van een schrift, want het werd een vreselijke papierjungle (mijn tip: schrijf de datum en het bladnummer op alle bladen. Anders raak je met 4 tot 8 vellen PER DAG snel het overzicht kwijt). Genki doet het zeker niet slechter dan andere Japanse scholen. De Japanners lopen internationaal gewoon achter. Toch is het een minpunt waar je op voorbereid moet zijn. // Geen planningsmogelijkheden op lange termijn omdat je het lesrooster pas op vrijdag krijgt. Hierdoor zitten de klassen regelmatig door elkaar, waardoor je geen hechte vriendschappen kunt vormen. Op dit punt moet worden vermeld dat het helemaal niet duidelijk was wie in welke klas zat en waarom, of waarom anderen drie weken achter elkaar 's ochtends les hadden, maar je constant moest springen tussen lunch- en middaglessen. Toen ik ernaar vroeg, kreeg ik een keer te horen (citaat) "Er zijn genoeg redenen" en een keer "Het is toeval". Ik hield niet van dit gebrek aan transparantie.

De schooluren beginnen meestal 's ochtends aan het begin van het verblijf (ik heb dit vaak bij anderen gezien), dan zijn er 1-3 "gemengde" weken en daarna praktisch alleen nog maar middaglessen. Ik kan iedereen alleen maar aanraden om de middagen vanaf het begin te gebruiken voor activiteiten, omdat deze middagen al snel zeldzaam worden. En 's ochtends kun je gewoon niet zo veel doen, omdat bijna alles pas om 10 uur open gaat (tempels/shrijnen gaan soms al tussen 6 en 9 uur open). Dus doordeweeks kun je alles doen wat Kyoto te bieden heeft. En in het weekend kun je uitstapjes maken naar andere steden.

Mijn persoonlijke conclusie: Veel van de positieve en negatieve punten die ik noemde zijn gewoon twee kanten van dezelfde medaille. Je moet duidelijk zijn over wat je wilt. Ik heb voor deze school gekozen vanwege de flexibele begin- en eindtijden en vanwege de locatie. Deze punten waren voor mij zo onweerlegbaar dat ik vandaag met terugwerkende kracht alles weer precies hetzelfde zou kiezen. Maar onder andere omstandigheden zou ik niet opnieuw voor deze school kiezen. De negatieve ervaringen met de verwachte gelijkschakeling van de leerniveaus waren voor mij te erg. De voortdurende herschikking van klassen en het feit dat ik de roosters voor de volgende weken pas op de vrijdag van tevoren wist, waren deze keer ook acceptabel, maar de volgende keer zou ik liever de hele tijd op dezelfde tijden les hebben (ook al zou het alleen 's middags zijn) om een vaste routine in mijn dag te kunnen brengen, en bovendien altijd met dezelfde mensen in de klas te zitten en planningszekerheid te hebben voor de komende weken. Dus als je maar een paar weken les wilt volgen, kan ik de Genki-school zeker aanraden. Er zijn bijna geen andere scholen die zo'n flexibele wekelijkse start bieden. Voor degenen die drie maanden of langer willen blijven, zou ik aanraden om op zoek te gaan naar een andere school. Voor mij wegen de negatieve aspecten van het flexibele concept zwaarder dan de positieve.

Kyoto is de ideale stad om een indruk te krijgen van Japan. Naast sightseeing in Kyoto kunt u vanaf daar talloze excursies naar de omgeving maken, aangezien Kyoto goed verbonden is: Omihachiman, Kobe, Osaka, Nara, Nagahama, Lake Biwa, Uji, Himeji Castle naar Amanohashidate in het westen of Wakayama in het oosten van Japan, allemaal bereikbaar voor dag- en weekendtrips. Mijn persoonlijke tip: koop of huur een fiets en leg de meeste afstanden af. Hoewel de busverbindingen ontzettend goed zijn (en er is ook nog de metro), leer je een stad op een andere manier kennen op de fiets. En fietsen langs de Kamogawa, omringd door de bergen in de vroege ochtend of bij zonsondergang... Onbetaalbaar.

Ik wil erop wijzen dat je zeker naar Japan moet komen met zeer goed hiragana en ten minste een basiskennis van katakana, of je nu naar Genki of een andere school gaat. Ik heb mensen gezien die er zes weken over deden om vloeiend hiragana te leren lezen. Dat zijn zes weken waarin ze vrijwel geen vooruitgang boekten omdat ze niet goed konden lezen. Doe jezelf een plezier en leer vloeiend hiragana lezen voordat je een taalcursus gaat volgen. Al het andere is geld- en tijdverspilling. // Ik wilde privélessen nemen, maar die waren op dat moment niet beschikbaar - ik ben nu heel tevreden. Twee andere deelnemers hadden privélessen en vertelden me allebei dat ze hadden gehoopt er meer uit te halen. Misschien is het meer de moeite waard als je al een heel goed A2- of zelfs B1-niveau hebt.

Mijn accommodatie schokte me toen ik aankwam. Volgens iemand die er zelf naartoe is verhuisd, was deze accommodatie na vergelijking met andere opties de goedkoopste gedeelde woning in Kyoto. Na verloop van tijd realiseerde ik me dat veel huizen - zelfs die bewoond door Japanse families - er zo slecht uitzien. Japan heeft gewoon geen duurzaam bouwbeleid. Positieve kant, de huisaanbieder "J-Stay" sprak Engels, reageerde altijd heel snel op e-mails en defecten werden snel verholpen (verstopte afvoer, afgevallen keukenkastgrepen, defecte lampen, etc. werden meestal binnen 48 uur gerepareerd) . Mijn tip: Klaag over van alles, maar dan ook echt over alles. Want alleen dan verandert er iets. Ik sliep bijvoorbeeld op een doorgezakt matras - mijn huisgenoot klaagde en kreeg een nieuwe (dat was al te laat voor mij). Netheid hangt af van de huisgenoten, maar je moet je ervan bewust zijn dat je accommodatie meer een eerstejaars appartement zal zijn dan een luxe appartement. Neem ook oordopjes en een kruik mee. Je kunt de eerste nog steeds in Japan kopen. Dat laatste kan je niet. Om redenen die ik niet begrijp, kun je in Japan geen warmwaterkruiken kopen (althans niet in drogisterijen, winkels voor huishoudelijke artikelen of supermarkten). De ramen zijn van enkel glas en het kan erg koud worden tussen ongeveer oktober en april. Zelfs de Eakon (de verwarming of airco) helpt niet, want die verwarmt alleen je eigen kamer. De keuken, gang en badkamer waren nog ijskoud. Het was echt geweldig om te kunnen leven volgens mijn eigen regels, wat veel gastgezinnen niet konden. Daarom is mijn conclusie als volgt: ik zou zeker weer in een gedeeld huis gaan wonen. Het immersie-effect in gastgezinnen is laag, zeker als je A0/A1 Japans kent, vooral omdat veel gezinnen uiteindelijk half redelijk Engels spreken en jij dus in het Engels spreekt. Bovendien ontbijt ik nooit, dus het zou zonde van mijn geld zijn geweest om ervoor te betalen. En ik wilde genieten van de culinaire diversiteit van Japan, zoveel diners zouden voor niets door mij zijn betaald. Bovendien moet je je aan hun regels onderwerpen. Ik hoorde van enkele meerderjarigen (!) dat ze geen sleutel van het huis hadden gekregen en dus om 22.00 uur thuis moesten zijn, anders hadden ze er niet in kunnen komen. dingen vooraf. Al deze dingen zouden ervoor zorgen dat ik weer naar een gedeeld huis zou willen. Vooral omdat ik daar geweldige mensen heb ontmoet, van wie ik sommigen Japans kon spreken (meestal was het Engels). Ik kreeg veel nuttige tips en hoe verschillend de mensen ook waren, ze waren ook lief. Bij een verblijf van 4 weken of langer is het ook de moeite waard om zelf te koken (zaken als wat kruiden en sauzen zijn er vaak nog van vorige bewoners en zijn dus gratis verkrijgbaar). Ik vond het altijd heerlijk om door de supermarkt te lopen en alle gekke dingen die ik daar vond uit te proberen. De volgende keer zou ik echter zelf op zoek gaan naar accommodatie en liever 2 euro per dag meer betalen en een iets hogere standaard hebben.

De klassen waren klein en de leraren waren erg competent.

Er werden geen middag- of weekendactiviteiten georganiseerd door de school. En de openbare ruimte kon snel overvol raken.

De docenten zijn enthousiast.

Klaslokalen met weinig ruimte, benauwend. Veel wisselingen van studenten, docenten. Verouderd onderwijs.

Zeer goede relatie met de vrouw des huizes. Het huis en de omgeving zijn erg mooi.

Er leuke en aardige leraren. Staan altijd open om je te helpen.

Ze bieden een geweldig cultureel programma. Hier krijg je de kans om op excursies te gaan en bijzondere culturele dingen te leren kennen die je anders misschien niet zou krijgen.

Als je het traditionele Japan meer wilt leren kennen. Is Kioto perfect. Ook andere plaatsen zoals Osaka, Biwa Lake, ... bereik je snel.

Mijn gastgezin was erg vriendelijk en behulpzaam. Ze wezen me de weg naar school. Ze waren attent en gingen met mij op excursies. Ook kon ik mijn wens vervullen om meer te weten te komen over de theeceremonie. Ik heb een paar lessen gevolgd bij mijn gastmoeder. Ik was erg tevreden.